China 2015-1
China 2015
Verslag 1/3: Eerste week in China
Lieve allemaal, 

Daar zijn we weer, na 2 jaar afwezigheid op deze site(waarbenjij.nu). Weliswaar hebben we vorig jaar ook een trip gemaakt door Portugal, maar daar hebben we niet over geschreven. Op dit moment zitten we al ruim een week in China en dit leek ons een geschikt moment om de draad weer op te pakken. 
We hebben geen idee wie er nog in de mailinglist staan en of dit verslag dus door velen gelezen zal worden, maar dat horen we wel als we weer thuis zijn. 

China! Ergens in oktober of november van 2014 gingen we op zoek naar tickets voor een vakantie. Vul in skyscanner in dat je van Amsterdam wil vertrekken naar “overal”, zoek naar het goedkoopste retourticket buiten Europa en je krijgt…. Peking! 
Vrijdag 17 juli zijn we vertrokken naar een land waarvan velen zich afvroegen, moeten jullie dat nou wel doen. Lastig te bereizen en bovenal bijna niemand die een andere taal spreekt dan Chinees. Tenminste, procentueel gezien, want tel alle Chinezen bij elkaar op die wel Engels spreken en je komt op een aantal wat wellicht groter is dan alle Nederlanders bij elkaar, maar dat heeft meer te maken met het aantal inwoners van dit land. Wij komen in ieder geval tot de conclusie dat er inderdaad procentueel gezien maar heel weinig mensen in dit land zijn die het Engels goed beheersen. Dat maakt communiceren lastig, maar tegelijk is het ook iedere keer een leuk avontuur om uit te leggen wat je wilt of bedoelt. Gelukkig hebben de goede hostels en guesthouses altijd wel een aantal mensen in dienst die op zijn minst een klein beetje Engels spreken. Restaurants hebben altijd wel plaatjes op de menukaart en daarnaast kan je op andere tafels aanwijzen wat je wilt hebben. Tot slot is er altijd de mogelijkheid om het personeel van het hostel op te laten schrijven in het Chinees waar je heen wilt of wat je nodig hebt. 
Intussen zijn we dus behoorlijk gewend en het valt ons allemaal reuze mee. Het reizen is weliswaar duur, maar over het algemeen comfortabel. De hostels zijn prima en vooral het eten (waar we voor gewaarschuwd waren) vinden we over het algemeen erg lekker. Soms bestellen we iets waarvan blijkt dat het niet echt lekker is, maar in de meeste restaurants bestel je meerdere gerechten en op die manier zit er altijd genoeg bij wat we wel lekker vinden. 
We hebben onze eerste 5 dagen gesleten in Beijing. Het begin was even lastig, aangezien we vanuit het vliegtuig niet zeker wisten welke bus we moesten hebben richting ons hostel. Uiteindelijk met een beetje gokken toch voor de juiste bus gekozen en nog niet wetende dat de metro een uitstekend netwerk heeft, proberen we een taxi te ritselen voor het laaste stukje. Helaas, 5 taxi’s aangehouden en niemand die ons mee wil nemen. Of ze snappen niet waar we heen moeten of ze durven het gewoon niet aan om toeristen mee te nemen. Enigszins moe en gefrustreerd, besluiten we te gaan lopen. Al met al een behoorlijk stuk, maar net te doen. Na eerst een beetje bij geslapen te hebben, gaan we ‘s avonds op zoek naar het olympisch stadion, het bekende Bird Nest. Omdat we in iedere stad tot dusver goede ervaringen hebben met de metro, proberen we ook hier dit vervoersmiddel uit en wederom blijkt dit perfect te werken. Soms een beetje druk, maar eenvoudig om een kaartje uit de automaat te halen, goedkoop en elke plekje in de stad binnen bereik. Wat willen we nog meer. 
Het stadion is, ondanks dat het gewoon een stadion is, toch overweldigend. We eten daarnaast meteen een kleine straatmaaltijd om onze maag alvast een beetje te laten wennen. 
De zondag hebben we gebruikt om een klein beetje uit te slapen, het plein van de Poort van de Hemelse Vrede en de verboden stad te bezoeken, maar dat laaste loopt uit op een mislukking. We zijn te laat om nog naar binnen te mogen, dus dit bezoek verschuiven we naar dinsdagochtend. Op maandag hebben we dan een tripje naar de Chinese Muur. Omdat we toch al vele malen foto’s hebben gezien van dit bouwwerk, hebben we onze verwachtingen een beetje getemperd. Het kan feitelijk alleen maar tegen vallen. Om geen last te hebben van hordes toeristen, kiezen we voor een deel van de muur waar we flink moeten wandelen, maar waar je dan ook de rust krijgt om een en ander goed in je op te nemen. 
Een goede keuze! Wat een ervaring, ondanks alles wat we al hadden gezien. Het is een van die dingen die (zoals wel vaker te lezen zal zijn in onze verslagen) niet over te brengen zijn op papier. Je moet er op staan en je moet het zien om je voor te kunnen stellen wat het is en wat voor indruk het maakt. Enorm! 
Zoals gezegd hebben we ons bezoekje aan de verboden stad naar dinsdagochtend verplaatst en om half 9 staan we in de rij voor tickets. Gelukkig gaat dit snel en rond 9 zijn we binnen. Wellicht dat sommigen ons voor gek verklaren, maar wij zijn niet heel erg onder de indruk. Het heeft een enorme oppervlakte en heel veel historie, maar op de een of andere manier worden we er niet echt door geraakt. De gebouwen lijken allemaal op elkaar en vooral de enorme aantallen Chinezen maken dat we niet in staat zijn om de schoonheid te zien. Geeft overigens helemaal niets, want niet alles kan overdonderend zijn. In de middag doen we nog een tochtje door hutongs (kleine steegjes) en we lunchen in een restaurant wat helemaal afgeladen is met Chinezen. Onze criteria voor het uitzoeken van een restaurant zijn: Het moet druk zijn en er moeten locals zijn. Ook nu maken we weer een goede keuze. We eten gerechten die we niet kennen en zelfs nog nooit hebben gezien, maar het smaakt prima. Tot slot eten we op dinsdagavond nog de welbekende Peking eend in een restaurant wat ons aanbevolen wordt door het personeel van ons hostel. Ze zeggen er wel bij dat het echt Chinees is en niet populair onder toeristen. Maakt ons niet uit, als het maar goed smaakt. Inderdaad geen toerist te zien en niemand die ons begrijpt, maar we krijgen het voor elkaar om een halve eend op tafel te toveren die ook nog eens perfect is bereid. We proberen met ons boekje met Chinese uitdrukkingen ook rijst te bestellen. Of ze ons niet begrijpen of dat ze gewoon vinden dat het er niet bij hoort, we weten het niet, maar rijst komt niet op tafel. 
Moe maar voldaan van onze indrukken in Beijing duiken we ons bedje in om de volgende dag de “TGV” te nemen naar Xi’an. 300 kilometer per uur gaat dit gevaarte en 5,5 uur later zitten we ruim 1000 kilometer verderop. Omdat we gewend zijn aan de metro, pakken we ook hier de metro van het treinstation naar het centrum. Ons hostel zou op 5 minuten wandelen van dit metrostation moeten zijn en we zijn er binnen de kortste keren. Ook hier echt een prima en heel fijn hostel en we boeken direct een tour naar “het terracotta leger” voor de volgende dag. Dit leger is in 1974 ontdekt door boeren die op zoek waren naar water. 2200 jaar geleden besloot de toenmalige heerser van China zijn graf te laten bewaken door ruim 7000 levensgrote beelden. Deze 7000 beelden zijn verdeeld over een leger, een cavalerie en een commandocentrum. Het mausoleum van deze Qin Shi ligt even verderop onder een grote heuvel, maar is niet te bezoeken, omdat hij naar alle waarschijnlijkheid hele ladingen kwikzilver mee heeft genomen in het graf wat natuurlijk erg giftig is. Om alles te bewerkstelligen heeft hij gedurende 36 jaar, 700.000 arbeiders laten werken om ze vervolgens allemaal te laten ombrengen, zodat de geheimen mee zouden gaan in hun graven. 
Overigens heeft de boer, die de ontdekking deed, wel een beloning gekregen. Hij kreeg 10 Yuan, wat gelijk staat aan 1,5 euro. Toen ze op een later tijdstip de omvang van zijn ontdekking inzagen, heeft hij gelukkig ook nog een mooi huis gekregen. 
Overigens is het ook nu een enorme drukte, het is in China op dit tijdstip eigenlijk niet mogelijk om rustig te genieten van bezienswaardigheden. Desondanks zijn we ook hier onder de indruk, ook al heeft het niet de impact van de Chinese Muur. De terugreis naar ons hostel van 2 uur levert hachelijke momenten op. We hebben wel chaotisch verkeer mee gemaakt, maar dit nog nooit. Dat onze chauffeur geen schade rijdt, mag een wonder heten! 
Op vrijdag duiken we dan nog lekker de stad in, we bezoeken de Moslim wijk, waar geuren, kleuren, geluiden en smaken hoogtij vieren. Een heerlijke wandeling door straatjes waar alleen maar ambachtelijk werk wordt geleverd. ‘s Avonds fietsen we bij zonsondergang over de stadsmuren en dat is een welkome afwisseling met al dat gewandel door de stad. Het laatste wapenfeit in deze heerlijke stad bestaat uit het eten bij de “three sisters”. Een restaurant dat dumplings als specialiteit heeft. Samen met onze fietsvrienden uit Belgie, die we al in Beijing ontmoet hebben, eten we ons buikje rond. 
En zo zijn we beland bij het moment van het schrijven van dit verslag. 
We zijn uitgecheckt in ons hostel en we vliegen vanavond naar Chengdu. 
Omdat alle nachttreinen al volgeboekt zijn, worden we min of meer veroordeeld tot binnenlandse vluchten. Dat maakt het niet goedkoper, maar wel lekker makkelijk en we hebben van te voren met elkaar afgesproken dat we niet op een dubbeltje meer of minder zouden kijken. 

Zodra we weer genoeg hebben mee gemaakt en hebben gezien, melden we ons vast en zeker met een nieuw verslag. Tot dit tijd zullen jullie het moeten doen met dit verhaal. We hopen dat jullie er van genieten! 

Liefs van ons
Share by: