Reis 2019-13
Reis 2019
Update 13: Van Sucre tot Copacabana
10 oktober - 31 oktober
We waren dus gebleven in Sucre op die heerlijke camping met gras onder onze voetjes. De camping is niet super groot maar wel erg populair onder de overlanders. Hierdoor volgt er elke dag een spelletje Tetris met campers om te zorgen dat iedereen binnen het hek kan staan. Wij staan helemaal in de hoek, het voordeel is dat we nooit hoeven te verplaatsen. Het nadeel, je raadt het vast al, we kunnen er ook niet uit. Het geeft niets want we hebben een super leuke tijd met alle overlanders die komen en gaan. We genieten van een gezamenlijke barbecue en doen wat uitstapjes met elkaar. 

Zo bezoeken we het indigenious art museum en we zijn zeer onder de indruk van de bijzondere weefkunsten van de Bolivianse mannen en vrouwen. We bekijken de voetstappen van dinosaurussen net buiten de stad en de kerk midden in het centrum. Margot doet nog een Boliviaanse kookcursus en leert daar hoe je Sopa de Mani (pindasoep) maakt.
We stellen ons vertrek nog even uit tot na de zondag. Want op zondag is er namelijk in Tarabuco, 60km verderop, een markt waar diverse stammen uit de wijde omgeving naar toe komen. Geen toeristisch gedoe, het echte leven. Helaas krijgt Tom die nacht last van z’n buik en durft hij het niet aan om 1,5 uur in een busje te zitten. Dus gaat Margot samen met de buurtjes van de camping op pad. 

Het blijkt een bijzondere ervaring. Mannen en vrouwen in traditionele kledij en met hoofddeksels die ze nog nooit eerder heeft gezien. Het meerendeel draagt zelfgemaakte kleding en schoenen/slippers gemaakt van autobanden. Bij een winkeltje wat dvd’s verkoopt blijven kinderen en volwassen gebiologeerd naar een tv kijken. Waarschijnlijk hebben ze in hun eigen dorp niet eens elektriciteit en stromend water. Het maakt indruk en een bezoek aan deze markt was het wachten zeker waard. 
Na 9 dagen is het ook voor ons tijd om de camping te verlaten en door te rijden richting het noorden. Zoals gezegd, de verkiezingen komen eraan en rondom de stemdag is autorijden beperkt. De precieze regels achterhalen we niet maar we willen voor die tijd in Cochabamba zijn om daar de uitslag af te wachten. 

We zijn amper de stad uit of rijden alweer in niemandsland. Alpaca’s, honden, geiten, varkens, schapen, koeien, lama’s en ezels langs (en soms op) de weg trekken aan ons voorbij. De mensen zijn vriendelijk en zwaaien vrolijk naar ons. Onderweg worden we er door middel van verkeersborden op gewezen dat het verboden is om met dynamiet te vissen in de rivier, alsmede het wassen van de auto. Wat jammer! 

We bereiken Cochabamba tegen onze verwachting in binnen een dag. We vinden een camping een stuk buiten de stad, maar met de microbus kunnen we voor 2 Boliviaantjes naar het centrum. Op de camping krijgen we gezelschap van een Franse familie die ook in Sucre was. 

We wachten hier de stemdag af. Op maandag lezen we dat er geen winnaar uit de bus is gekomen, hoewel nog niet alle stemmen zijn geteld. Er zal dus een volgende stemronde komen. Tot onze opluchting zal die volgende stemming pas in december zijn en daarmee is eventuele onrust uitgesteld, denken we. Tot onze verbazing en die van het Boliviaanse volk lezen we op dinsdag, na een opmerkelijke telpauze en mediastilte, dat Evo Morales zichzelf als winnaar heeft uitgeroepen.
Dit wijst niet echt op een democratie en eerlijke overwinning. Begrijpelijk dat er protesten volgen in het land.

De rit naar La Paz verloopt zonder problemen, al hebben we moeite om de camping te vinden en zijn de wegen weer heel steil. We contacten de eigenaar en die haalt ons op en laat ons de juiste route zien. 
Van de protesten krijgen we in La Paz pas voor het eerst wat mee. We verblijven 4 dagen in een hostel in het centrum en daar zien we een aantal wegblokkades. Alles wat wij zien is vredig maar we horen en lezen ook over traangas en kleine relletjes. Desondanks genieten we van La Paz. Heerlijk eten en eindeloos vanuit de kabelbaan de stad bekijken. Een onwijs mooi systeem wat bakken met geld heeft gekost. De Bolivianen zijn dan ook niet louter positief over deze investering. Sommige zijn van mening dat dit geld beter in andere dingen geïnvesteerd had kunnen worden, zoals de gezondheidszorg. Maar goed het hangt/staat er nu en is voor ons de ideale mogelijkheid om letterlijk in de huizen en levens van de inwoners van La Paz te kijken. 

We doen trouwens ook nog een stadswandeling en leren veel over de traditionele kleding, de markt en de gevangenis San Pedro. Wat er in die gevangenis allemaal gebeurt, is zo bizar dat het nauwelijks te geloven is. 
Vrouwen en kinderen leven hier met hun veroordeelde man/vader, gevangenen moeten zelf hun kamer kopen, de beste cocaïne van Bolivia wordt hier geproduceerd en in de hele gevangenis komt er geen bewaker of agent aan te pas. We horen bizarre verhalen en voorbeelden en na een tip lezen we ook het in Bolivia verboden boek Marching Powder. Een aanrader!

Op dag 4 keren we terug naar de camping en dit keer moeten wij ook de gevolgen ondervinden van de protesten. De hele wijk waar onze camper staat is afgesloten door middel van wegblokkades. Dit betekent voor ons dat we een steile klim moeten maken naar de camping in de volle zon. Uitgeput en oververhit komen we net op tijd terug op de camping om te zien hoe Ajax Feyenoord overklast.
We blijven constant het nieuws volgen en informatie inwinnen. Het lijkt erop dat de protesten heviger gaan worden en er wordt gedreigd met 24 uur wegblokkades. 
Hoewel we het erg jammer vinden om niet meer van Bolivia te kunnen ontdekken besluiten we om naar de grens te rijden. Om 4.30 rijden we van de camping weg zodat we hopelijk de stad uit zijn voordat de eerste blokkades weer zijn gestart. We zijn maar net op tijd want nadat wij het kruispunt oversteken sluiten ze hem af en is de wijk weer afgesloten voor de hele dag. Uiteindelijk rijden we zonder verdere problemen naar het Titicacameer. 

De omgeving is prachtig en we merken dat we de natuur, maar met name het water, hebben gemist. We vinden een mooie wildcamp naast het meer en slapen daar even wat uurtjes bij. Helaas blijkt deze plek bewoond door miljoenen muggen en rijden we daarom door naar Copacabana. Dit dorp valt echter tegen, het is vervallen en toeristisch en blijkbaar blijven er hier veel hippies hangen. Met een dag vluchten we dan ook weer weg en steken we de grens over met Peru. Na een spoedige grensovergang rijden we Peru in voor nieuwe avonturen!
Share by: